Dauði Róberts Dziekanskis

                             Skelfilegur dauðdagi pólska innflytjandans Róberts Dziekanskis á flugvellinum í Vancouver í Kanada hefur vakið hörð viðbrögð og óhug um allan heim – sem vonlegt er.Róbert sem var fertugur, starfaði sem byggingaverkamaður í Póllandi, en móðir hans, Zofia, flutti fyrir tveimur árum til Kanada.  Þar ætlaði hún að koma sér fyrir og síðan kæmi einkasonur hennar til hennar.  Zofia leigði sér húsnæði, fór á enskunámskeið og stundaði tvöfalda vinnu til að safna fyrir fargjaldi sonar síns frá Póllandi til Kanada.  Róbert lagði líka til hliðar allt sem hann átti aflögu.Loks rann upp sá dagur að Róbert færi til Kanada.  Hann hlakkaði mikið til að hitta móður sína, en kveið sannarlega fyrir ferðalaginu því hann hafði aldrei ferðast einn síns liðs áður og heldur aldrei komið um borð í flugvél. Hann var snyrtilega klæddur, í ljósum buxum og jakka og nýjum íþróttaskóm.  Hann var að leggja í langþráða ferð til að hefja nýtt líf á nýjum stað.  En sá draumur breyttist í martröð.Ferðin gekk áfallalaust þar til Róbert lenti á flugvellinum í Vancouver í Kanada.  Fyrir tilviljun og kannski vegna þess að hann var allsendis óvanur flugvöllum, lenti hann inni á öryggissvæði á flugvellinum, þaðan sem hann komst hvergi.  Þar beið hann aleinn og hjálparvana í heila 10 tíma og gat hvorki fengið að borða né drekka.  Hann var örþreyttur og ringaður og örvænting hans óx eftir því sem tíminn leið.  Hann vissi ekki hvers vegna hann var fastur í þessum sal og ekkert bólaði á móður hans.  Hvað hafði komið fyrir hana? Var hún kannski farin af því hún fann hann ekki?  Hann vissi ekki að móðir hans var að leita hans á flugvellinum skammt frá þar sem hann var innilokaður.  Hún skrifaði nafn sitt á miða og bað starfsfólk um að kanna hvort sonur hennar væri staddur á flugvellinum.17 milljónir manna ferðast um flugvellinn í  Vancouver á ári hverju og það hefði mátt ætla að starfsmenn væru vanir að bregðast við vandamálum ferðamanna sem ekki tala ensku, því til Kanada kemur gríðarlegur fjöldi innflytjenda.  En enginn kom Róbert til aðstoðar. Loks er honum öllum lokið.  Hann kemst í uppnám og hrópar eitthvað á pólsku og nærstaddir farþegar, utan salarins, reyna að spyrja hvers lenskur hann sé, en án árangurs. Farþegi með myndbandstökutæki, sem er staddur utan salarins, myndar atburðarásina í gegnum glugga.  Örvænting Róberts er auðsæ og vaxandi.  Hann æðir um eins og dýr í búri og þurrkar tár af kinnum í ermarnar á jakkanum sínum.  Loks kastar hann stól í glugga í örvilnan og bræði.  Þá koma þrir öryggisverðir og ganga ógnandi að honum, vopnaðir raflostsbyssum og í skotheldum vestum.  Myndbandsupptakan er sönnun þess að öryggisverðirnir réðust að Róbert með raflostsbyssu innan við mínútu eftir að þeir umkringdu hann. Það liðu nákvæmlega 24 sekúndur.  Og þeir réðust á Róbert þrátt fyrir að vandséð væri að hann gæti reynst þremur fílefldum og vopnuðum vörðum mjög hættulegur.  Þeir sýndu enga tilburði til að róa hann eða sýna honum minnstu vinsemd með fasi eða tali.  Róbert hrópaði á hjálp á pólsku.  Það voru hans hinstu orð því hann lést um fjórum mínútum eftir að öryggisverðirnir skutu hann nokkrum skelfilega sársaukafullum rafmagnsskotum og héldu honum föstum með fantatökum.  Einn þeirra lagðist með hnéð yfir hálsinn á Róbert, þrykkti honum í gólfið og hélt honum þar föstum.  Krufning leiddi í ljós að Róbert hafði ekki verið undir áhrifum áfengis eða fíkniefna.Því miður er þetta sönn saga um ótrúlegt ofbeldi.  Og þetta var í fréttum fyrir nokkrum dögum.  Ég vona að myndbandið um dauða Róberts Dziekanski verði sýnt öllum þeim sem hyggjast stunda öryggis- eða löggæslu til varnaðar, svo slíkt og annað eins endurtaki sig ekki.  Það hefur verið rætt um að þörf sé á raflostsbyssum við löggæslu hér á landi. Ég vara eindregið við því og efast stórlega um að það sé skynsamlegt.  Við skulum ávallt hafa hugfast að vopn eru hættulegust í höndum misviturra manna sem kunna ekki með þau að fara.

Athugasemdir

[Elías Halldór Ágústsson, 22.11.2007 kl. 10:51]

Hér er önnur saga, næstum jafn hryllileg, þótt enginn hafi dáið ...

[Magnús Unnar, 22.11.2007 kl. 11:16]

Hræðileg saga. Ég held samt sem áður að það sé ekki alslæm hugmynd að lögreglan hér á landi hafi aðgang að svona vopnum. Kannski ekki hver og einn lögregluþjónn, heldur frekar til staðar í bílum eða eitthvað þannig.

Lögreglan þarf allavegana að taka eitthvað til bragðs til að sporna við þessu virðingarleysi sem viðgengst hér. 

[Elías Halldór Ágústsson, 22.11.2007 kl. 11:31]

Piparúði eða Mace ætti að vera nóg. Ég hef séð lögregluþjóna blauta bak við eyrun og vart komna af barnsaldri ráða niðurlögum jötunvaxins steratrölls í æðiskasti á einu andartaki með piparúða.

[Ragnhildur Jónsdóttir, 22.11.2007 kl. 11:56]

Það var hræðilegt að horfa á þetta í fréttunum. Ég er algjörlega á móti því að lögreglan gangi almennt með vopn á sér. Öðru máli gegnir um Víkingasveitina og það er þá alltaf hægt að kalla í hana. En þessi viðbrögð öryggisvarðanna lýsa kannski best hversu hræðslan við "útlendinga" sem tala eitthvað framandi tungumál er mikil. Hræðslan við hið óþekkta í sinni verstu mynd. Var ekki hægt að kalla í túlk?! maður skilur þetta ekki, en eins og þú segir Margrét, vonandi að öllum öryggisvörðum verði gert skylt að horfa á þetta myndband áður en þeir hefja vinnu. Dýrkeypt víti til varnaðar.

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 22.11.2007 kl. 14:08]

Piparúði hefur líka verið tengdur við mörg dauðsföll. 2003 hafði bandaríska dómsmálaráðuneytið komist að þeirri niðurstöðu að notkun piparúða hefði beinlínis valdið dauða í a.m.k 2 tilfellum þar í landi en piparúði hefur verið tengdur við miklu, miklu fleiri dauðsföll.

Annars þyrftu fjölmiðlar að grafast fyrir um það hvaða verklagsreglur muni gilda hjá lögreglunni verði rafbyssur teknar upp og hvaða lögreglumenn muni bera þær. 

Í Bretlandi hafa vopnaðir lögreglumenn notað rafbyssur í nokkur ár og það hefur ekki valdið miklum deilum. Hjá þeim lögreglumönnum hafa gilt svipaðar verklagreglur um notkun á rafbyssum og um notkun á venjulegum skotvopnum. Áætlanir um að fíkniefnalögreglumenn og fleiri lögreglumenn þar í landi beri rafbyssur (líklega sömu verklagreglur og hjá þeim vopnuðu) hafa hinsvegar valdið deilum.  

[Ari (IP-tala skráð) 22.11.2007 kl. 15:27]

hvaða bjáni var þetta að hafa ekkert um sig reddý til að sýna fólki.

held það hafi bara verið skynsamlegt að skjóta  hann og spyrja svo.

það myndi ég allavega vilja að gert yrði við trítilóða útlendinga gargandi á óskiljanlegu tungumáli í minni flugstöð.

það verður líka örugglega gert!! 

hann hefur örugglega verið drukkinn líka.

[Vilborg Eggertsdóttir, 22.11.2007 kl. 18:46]

Að baki þessari áætlunum um að taka í notkun t.d. rafbyssur eða eitthvað annað - er ÓTTI, ótti við hið ókomna og um leið erum við að búumst við hinu versta. Þá erum við í raun að gefa því orku og draga það að okkur. Óttin er gamalt forrit samfélagsins, blekking hugans sem vill síst af öllu missa tök sín eða tilvist. Þegar við dveljum í núinu, - er ekkert, förum handan hugans, vitandi það einnig að líkt dregst að líku. Horfumst í augu við óttann, hvað er hann? Aðeins hugsun eða hugmynd, öndum inn í óttann og leyfum honum að fara aftur út í Alheiminn. Gætum þurft að æfa okkur ~ þónokkuð ~

[Georg Eiður Arnarson, 22.11.2007 kl. 23:29]

Sæl sjávarperla.

[Guðmundur Jóhannsson, 23.11.2007 kl. 03:20]

Þetta voru nátturlega kol röng viðbrögð allra þarna á staðnum, maðurinn var greinilega ekki heill.  Lögreglan mátti vita að hann var ekki vöpnaður og þvi tiltölulega auðvelt að yfirbuga mannin.  Ég hef séð lögregluna nota þetta tæki á klikkaðan mann sem var stórhættulegur öllu umhverfi sínu, útilokað var fyrir þennan eina lögreglumann sem fyrstur kom á vetfang að stoppa mannin.  Eitt stuð dugði á hann og hættunni bægt frá.  Þetta er ekki eins hættulegt og það reyndist í þetta skiptið þarna í Kanada, þessar stuðbyssur eru notaðar í neið og um notkunina gilda strangar reglur.

[Sigurlaugur Þorsteinsson (IP-tala skráð) 23.11.2007 kl. 09:48]

'Eg verð oft hissa á lestri svona pistla,hvernig áttu lögreglumenn að vita forsögu mansins,þeir bregðast við samkv fyrirfram ákveðnum reglum sem þróaðar hafa verið til að bregðast við hinum ýmsustu uppákomum.

En enn og aftur er ráðist að þeim sem þjóðfélagið hefur valið til að vernda almenning

og alltaf eftirá,hvar eru þið vandlætarar á meðan á átökum stendur,Lögreglumenn,

Dyraverðir og öryggisverðir eru berskjaldaðir fyrir svona eftirá gáfuðu fólki,maður

hefur jafnvel séð í sjónvarpi viðtal þar sem beinlínis var fundið að lögreglu fyrir að

leyfa ekki manni í æðiskasti bara að rasa út og brjóta og bramla eða meiða aðra 

þar til æðið rynni af honum.

Ég hreinlega spyr,Hvað er að ykkur vandlæturum????? hvenær kemur að ykkur að 

kalla á Lögreglu vegna ofbeldismans eða manna og þá er ég nokkuð viss um að þið 

viljið láta fjarlægja hættuna frá ykkar dyrum og viljið ekki láta lögregluna bara standa

hjá og athuga málin.

Hafa skal líka hugfast að í öllum tilvikum sem lýst er að ofan er það öruggt að það 

er farið yfir málin og hvað hafi farið úrskeiðis og menn dregnir til ábyrgðar ef útaf settum

reglum hefur verið brugðið eða óþarfa harka ollið meiðslum.