Lög sem kalla á að vera þverbrotin

Margir ráku upp stór augu þegar upplýst var að Hafrannsóknastofnun hefði alltaf gert ráð fyrir því í útreikningum sínum að brottkastið væri einungis 2% af afla.  Séstaklega mun sú tala hafa staðið í þeim sem eitthvað þekkja til í íslenskum sjávarútvegi.  Einn þekktasti aflaskipstjóri Íslands lýsti því yfir fyrir um það bil tveimur áratugum að óhætt væri að gera ráð fyrir að brottkast afla næmi 200.000 tonnum á ári.  Til að hafa allan vara á skulum við áætla að brottkast nemi helmingi af því sem aflaskipstjórinn fullyrti, og gera þar með ráð fyrir að það nemi 100.000 tonnum af þorski árlega.  Þá má reikna með að drepin hafi verið til sjós upp undir 300.000 tonn af þorski á sama tíma og lög mæltu fyrir að veiða mætti innan við 200.000 tonn, eins og verið hefur undafarin ár.  Halda menn svo virkilega að reiknilíkan Hafró standist, sem gerir ráð fyrir 2% brottkasti?  

 

Svindl og brask            Og þá á eftir að taka með í reikninginn allt svindlið og braskið í landi, sem Agnes Bragadóttir blaðamaður upplýsti svo rækilega um í Morgunblaðinu í síðustu viku.  Þær upplýsingar þurfa ekki að koma neinum á óvart.  Rammvitlaus lög eins og lögin um stjórn fiskvciða og framkvæmd þeirra, kalla á að vera þverbrotin.  Í því sambandi er nægilegt að nefna kvótaleiguna, sem veltir mörgum milljörðum árlega.  Enginn, sem leigir þorskkíló á 200 krónur, getur komið með að landi nema verðmesta fiskinn, nema hann vilji fara lóðbeint á hausinn.  Dauðblóðgaður fiskur hríðfellur í verði og er þess vegna fleygt fyrir borð.  Það þarf ekki gæftaleysi til að fiskur drepist í netum.  Talið er að í nælonnetum drepist 40% á fyrstu nóttu.  Og það þarf heldur ekki hugmyndaríkt fólk til að gera sér í hugarlund hvað verður um smáfiskinn, sem kemur í veiðarfæri togaranna.  

 

Mogginn síðastur með fréttirnar?            Allt frá upphafi kvótakerfisins hefur sá orðrómur gengið fjöllunum hærra um allt land, að í hverri höfn hafi kvótasvindl og kvótabrask verið stundað af miklum móð og er furðulegt ef hinn öflugi fréttamiðill, Morgunblaðið, er núna fyrst að fá fréttir af því.  Líklegra er að blaðið hafi sem minnst viljað af því vita, því það hefur alla tíð gengið undir sægreifum og samtökum þeirra, LÍÚ.   Og það er ekki furða þótt kvótakerfið hafi ekki eflt þorksstofninn við landið, vegna þess að það var það aldrei meginmarkmið fiskveiðistjórnarkerfisins.  Eðli þess var frá upphafi að færa auðlindir sjávarútvegarins á hendur þeirra fáu, stóru.  Og sífellt er klifað á því að um sé að ræða ,,hagræðingu” í sjávarútvegi.  Þegar upp er staðið er hætt við að sú hagræðing snúist í andhverfu sína, ennþá verri en þegar er orðið.  

 

Áfall fyrir landsbyggðina            Nú situr mestöll landsbyggðin eftir með sárt ennið, eftir að sjávarútvegsráðherra tilkynnti um niðurskurð þorskafla sem felur í sér aflasamdrátt um þriðjung frá fyrra ári.  Menn vonuðu að ný stjórnvöld tækju upp ný og gerbreytt vinnubrögð í sjávarútvegsmálum eftir reynsluna af kvótakerfinu í aldarfjórðung.  Svo virðist ekki vera og ætla má að menn muni halda áfram að ,,hagræða til helvítis” eins og sagt hefur verið.

Grein þessi birtist í Blaðinu þann 10. júlí síðastliðinn. 

 

Athugasemdir

[Georg Eiður Arnarson, 8.8.2007 kl. 23:17]

Sko þú ert lifandi  kv frá eyjum, þinn vinur.